Açıklama
bütün iyi şeyler olmakta gecikiyor…
(…)
adamakıllı bir yağmur altında
gülümsemesi mor bir şemsiye gibi açılmış bir kadın da
beklemiyor beni artık
rüyamın son vagonunda (…)
gittiğimiz yerlerden bizi geri getirecek sözcükler…
(…)
ne olur bu defa
kalbimizi katlayıp gemiler yaratsak
kimsenin kıskanmayacağı kadar basit
ve herkesin sahip olabileceği kadar sıradan
(…)
seke seke geçiyorum çocuk aklının bahçelerinden
beni saydam gülümseyişimden tanıyorsun
Ramazan Güngör’ün mısraları; savunmasız insanın içe kapanışı, çekip gitmek arzusuyla çırpınıp gidemeyen yolcu, gözaltındaki ölü, kanatsız albatrostur…
Can yelekleri korkudan yapılmış, lodos rüzgârıyla çalkalanan bir denize açılmaya hazır, güverteleri yanan bir gemidir…
Sayısız öykünün bağlandığı bir kıyı iskelesi, güçlü bir yaşam felsefesinin demirlediği bir limandır.
Ve sonunda fırtınalı denize yolculuk başlar…
Gün Zileli
(…)
sonra başları yeni okşanmış birkaç çocuk geçti
kahkahalarını döke saça
ne dizlerinde ne ruhlarında bir yama
bir çizgi kat etti gövdemi baştan başa
çocukluğumdan damıtılmış bir kurşun
bütün zamanların kanını akıtıp
saplandı sabahımın ıssızlığına
(…)
lodos.guncesi@gmail.com
