Yazdıkça Yakın Sustukça Uzak

Açıklama

1951 yilinda Prof. Samuel Noah Kramer, Istanbul Arkeoloji Müzesi Eski Sark Eserleri bölümünde çalisirken, haftalardan beri ne ve hangi kompozisyona ait olduklarini bulmaya çalistigi onca tablet içerisinde eline geçen bu tablet üzerinde bulduklarini, Prof. Dr.
Muazzez Ilmiye Çig tarafindan Türkçeye çevrilen “Tarih Sümer’de Basladi” isimli kitabinda su cümlelerle anlatir:
“… Onu dikkatle incelerken bir siir okudugumu fark ettim. Bu siir, bir neseli gelin ile Kral Susin’e ait güzellik ve asktan söz eden bir miktar kitalari kapsiyordu. Onu tekrar tekrar okudum, hayir yanlis degildi, elimde tuttugum yazili olan en eski ask sarkisi idi.”
(Yeni Sümer Dönemi (UR III.) M. Ö. 2037-2029, Pismis Toprak.)
Siirde önemli olan dize degil, sairin dize gelmemesidir. Dize gelmeyen Seyit’e sevgiler.
Sunay Akin
Bana siir yazmanin bu ülkede geçersiz, anlamsiz oldugunu söylediler. Hayal kurmadan, aci çekmeden, sevinmeden ya da öylesine bos bos oturmaktan bahsettiler. Yazmanin ve okumanin derin duygusunu Seyit’i okurken anlayacaksiniz.
Burçin Büke
Siz hiç siir yazdiniz mi? Sözcükleri art arda dizmek degil söyledigim. “Siir” diyorum, sairin sözcükler arasinda dans etmesinden söz ediyorum, adresinin olmadigi, taninmadigi, takvimlerde hiç yer almayan aylarda kaybolup gitmesinden… Anliyor musunuz? Seyit’in kelimeler arasindaki raksi büyüleyecek sizi. Yillar önce kaybettiginiz kendinizi bulacaksiniz belki de dizelerinde. Yolun açik olsun Seyit “gardas”.
Reha Bilir