Açıklama
Önce zihnim, önce zihnim ve gölgelerinin üzerindeki silik siluetler ve sonra bedenim ağır ağır çürüye çürüye varoluşsuzlaşıyor. Bileklerimde dayanılmaz bir acı, kıvranıyorum. Anla beni ey memelerinden kan fışkıran, kadın! Bedenim çözüldü zamanın kum saati içinde, birbiri üstüne çıkarak acımasızca kaçıyorlar uzaklara. Çırılçıplağım ve soğuk, morardı hislerimin uçları ve susuzluktan geberiyor ölümüm. Ben masumum, bedenimde akan kanı içimde tutuyorum ve ötekilerin bedenlerinin kanla dolu olduğunu dahi bilmiyordum. Tırnaklarım sökülüyor parmaklarımdan ve ellerim mum gibi eridi, tutunamıyorum oraya ve buraya zira oradan ve buradan başka tutunacak bir yerim yok. Bilmiyorsun nefesini kesen hayaletin ne olduğunu, kaybolmuşsun ve senin karanlığın, benimkinden de siyah, neden hala ellerimi tutuyorsun? Çığlıklarım kucağında ölü bebeğini tutan annenin dostu,varoluşsuzlaşıyorum.
Değerlendirmeler
Henüz değerlendirme yapılmadı.