Şehr-i Harabem

Açıklama

EY ISTANBUL
Bir Cuma sedasiyla bulurum kendimi,
Eyüp Sultanin Rahmet kokan mihenk taslari arasinda,
Sen ki nice fetihlere açilan kutlu kapi, Sen ki fethi nice gönüllere sevda olmus,
En kutlu yapi…
Sen ki sehadetlerin en görkemli sesi,
Sen ki Islam’in son kalesi…
Pervazlarina konan güvercinlerin
Hos sedalariyla durulur ruhum…
Edirnekapi da selam salip Koca Sinan’a,
Üsküdar’da kendimi bulurum…
Bir Hüdayi nefesiyle satir satir Ask üflendikçe gönlüme,
Durulur derya-deniz; baliklar zikre durur,
Bir Nur akar Fatih’ten Süleymaniye’ye,
Rahmet’e gark olur nasipli gönüller,
Dil susar, yürekler sükre durur…
Ahh.. Istanbul…
Ne tarihler yazildi gözlerinin ugruna,
Ne Çag’lar devirdin sen,
En kutlu müjdenin sahibi sen,
Hakk’a ermis velilerin mabedi sen,
Gülsen kokardi sokaklarin,
Bad-i Saba misali…
Simdi neden hüznü giyinin,
Neden kanar gözlerin ey Istanbul..