Pamuk Tarlasında Yetişen Güller

Açıklama

“Bizi yazin.” dediler. “Sizle verdigimiz emekleri, yaptiklarimizi, sartlarimizi, bu sartlardaki basarilarimizi yazin.” Agzimi açmaya firsat olmadi “Vatan sevgimizi yazmayi unutmayin.” dedi bir baskasi “Güneydogu’nun en uç noktasindaki bu çocuklarin en büyük askini, bu topraklara olan sevgisini yazin.”
Emir büyük yerdendi. Memleketime gider gitmez ilk is ikinci el, temiz bir daktilo aldim. Daktilo tikirdadikça onlarla geçen her ani ayri ayri andim. Bir yazin ustasi degildim elbet. Çocuklarim bana bir ödev vermisti, ödevimi yaptim.
Bu ödev, bu kitap Emre’nin, Fevzi’nin, Cuma’nin, Gülsüm’ün, daha nice köy çocuklarinin olacak. Belki binlercesinin eline geçip bizi anlatacak, belki de kütüphanemizin yazari oldugum tek basimlik bir eseri olarak kalacak. Bu kitapta sanat ne sanat ne de toplum için. Bu kitapta sanat çocuk için olacak.
Sehirler arasi yolculuklarda, uzaklardaki köylerden gelen isiklari görürsünüz otobüs ilerlerken. O isiklara giden ne bir yol vardir ne de iz görünürlerde. Hapsolmustur uzaklardaki isiklarda kimileri. Bir zaman ben de çocukluk hayalimin pesinde Jules Verne romanlari misali hayatimdan kopup büyük bir maceraya atildim. Uzaklardaki o isiklara demir aldim.