Açıklama
Isik bir daha mutlu olamayacagina inanmisti, agliyordu. Elini tuttum, parmaklarimi sikica kavradi. Sicacik eli avucumdaydi. Yüzüne bakmaya korkuyordum. Onun güzel yüzüne bakarsam ben de aglamaya baslayacaktim. Annem adimizi seslenene kadar bombos odanin tahta dösemesinde öylece oturduk. Ranzamiz, kitaplarimiz, ay desenli perdelerimiz, duvardaki kayik resmi, çocukluktan kalma sari saçli bebek, sobadan düsen korlarla püskülleri yanmis hali, dösemeleri yolunmus iki kisilik yesil kadife koltuk, kapaklari kirilmis ayakkabilik artik çocuklugumuzun geçtigi bu evde degildi. Tüm hayatimiz kapinin önüne istiflenmis, tasinmayi bekliyordu.
İncelemeler
Henüz inceleme yapılmadı.