Açıklama
Hastaneden çiktik, esim Bir dakika dedi, geri döndü. Birkaç dakika sonra yetisti. Ne oldu? dedim, tamammis.
Tamami su: Beni köpek isirinca evde bir telas baslamisti, ya kuduzsa, diye. Apar topar hastaneye kosmamiz bundandi. Asilanmak gerek elbette. Ama asi da iki türlüymüs. Disardan gelenler güvenli ancak parali, üstelik pahali; yerli asilarsa ücretsiz ama güvensizmis. Bu açik açik Bedava asi var ama, kudurursan karismam demek oluyor.
Esim ondan dönmüs. Ne dedin? dedim, o da kabahati memurda buluyor; Herif kudurur mudurursa getirir önce seni isirtirim demis. O Oh içimde kalmadi ya diye, ben de Hastanenin çevresinde bir tane araba koyacak yer mi var? Taa evden buraya bir daha mi yürüyecegiz diye söylene söylene evin yolunu tuttuk.
Aslinda köpegi bulabilsem ve o da ölmemisse korkmama gerek kalmazmis. Bu kez de isi gücü biraktim, sokak sokak köpek aramaya basladim. Üstelik isiran köpegi çok iyi de göremedim. Arkadan gelip isirdi it. Can havliyle yalnizca zayifligini ve sariligini fark edebildim.
Artik köpek arayicisiyim. Yorgun argin eve dönüyorum; ve o yorgunlugun üstüne bir de bakiyorum, sokaktaki çocuklar canavar görmüs gibi evlerine kaçisiyorlar. Bir gün birini kolundan yakaladim. Öyle ya, ne oluyoruz? Aman aman aman, sen misin yakalayan? Çocuk anne baba çigliklariyla mahalleyi ayaga kaldirdi.
Evdekilere durumu anlattim; benim oglan, Hani sen kuduzsun ya, isiracaksin, diye kaçiyorlar dedi. Köydeyken birine kuduz hayvan isirdi mi Kuduz daladi derlerdi. Çocuklar da hakli olarak dalanmaktan korkuyorlar.
İncelemeler
Henüz inceleme yapılmadı.