Açıklama
Anlamin cenabeti, mantigimizin ve ona sarkan cüzzamimiz olan uzayin nefsine boyun egmenin sahiciligidir. Içimizdeki ayri iki ses, iki ayri yerde duramayacagini, sadece bir tek yerde kendini temsil edebilecegini anlayarak birbirinden ayrilirken düsünsel hegemonyamizin intiharinda hakemlik yapan ölüm de aramizdan çekilip gitmistir. Bizden baska kimse kalmamistir. Insanlik adina dogallasan bu tezata yaslanmanin çeliskisi, onu hayata getiren bütün serseriligin sartliligi estet safligimizi ceninimizin vitrinine sokar. Herkes dogmamanin ve gitmemenin hizla kendisine yaklastigi gamsiz bir modaya varir. Ölmüs olmayi bile tercih edemeyecegimiz bu meçhûlün sanrisi bizim kendimizi isgalimizdir. Kimse bizi üzemez, madem öleceksek.
Sehir öyle uyanmali ki, kimse farkina varmamali ikimizin. Seninle konusmamizin kimseye faydasi yok oysa, bizim su an paylastigimizda gizli olan gelecek bizimle olmasi içindi.
İncelemeler
Henüz inceleme yapılmadı.