Eğri Çiviler

Açıklama

Sehrin sesi yükselmeye ve yollar kalabaliklasmaya baslamisti. Yandaki simitçiden bir simit aldi. Çok taze ve lezzetliydi. Bavulunu alarak ayaga kalkti. Fatih’e gidecekti. Orada yakin köylülerin ve arkadaslarinin toplandigi bir kahve vardi. Durakta sira bekleyen bir taksiye yanasarak, soföre seslendi “Beni Fatih’e atar misin?”
Adam, Mustafa’yi tepeden tirnaga söyle bir süzdü. Köyden geldigi ve Istanbul’a yabanci oldugu o kadar belli oluyordu ki, “Nerelisin hemserim?” diye sordu Mustafa’ya… Cevap kisaydi: “Kayseriliyim.”
Vicdanli bir adamdi soför. Mustafa’ya müsteri muamelesi yapip parasini almayi kendine yediremedi. Acimisti… O da sekiz – on yil önce, tipki bu adam gibi Istanbul’a gelmis, olmadik acemilikler yasamisti. Mustafa’ya, “Bak hemserim, ben simdi seni taksi ile götürürsem on lirani alirim ama senin paran cebinde kalsin Bir lira ver, motorlarla Eminönü’ne geçersin. Bir lira daha verirsen oradan da dolmus taksiler seni Fatih’e götürür. Hadi isin rast gelsin” dedi.
Taksi soförünün bu güzel ve insani davranisini Mustafa ilerleyen günlerde çocuklarina anlatacak, bunu onlarla paylasacakti. Iyi ve düzgün insanlar her zaman vardi ve gerektiginde bir yerlerden çikiveriyorlardi iste…