Büyülü Gözlüğümü Çıkarınca 2

Açıklama

Bu kitapla birlikte ahşap çerçeveli afişini de alabilirsiniz.

Nerede olursa olsun benim için insan, her hali, her işiyle her yerde, her zaman ön plandadır. Kimsenin kaşına, gözüne, elbisesine, ayakkabısına dikkat etmem. Sempozyumları bunun için severim. Akademisyenler genel olarak her halleriyle doğal insanlardır; bu yüzden bilim eşliğinde güzellik dağıtıyorlar. Bütün insanları önemserim; yaptıkları işten, sözlerinden, insani davranışlarından, sohbet konularından etkilenir, hatta çoğu zaman hayranlığım artar, çekim alanlarına girerim. Duyurulan başarıları gözümü yaşartır; kendime pay çıkarır, yurdum, milletim adına gurur duyarım.
Bunlar madalyonun bir yüzü, madalyonun tersi, benim de tersim olur; çileden çıkarım. Haksızlık yapan, burnu havada, ulaşılmayan görünümünde olan, hile yapanlarla da karşılaştığım oluyor, kendilerine bir şey söylemesem de olumsuz yönden etkilerim. O şehirle ilgili duygularım bile değişir, yazmamdaki büyüyü altüst eder; bu yüzden yazamadığım ya da üstünkörü yazdığım yazılarım vardır. Gezilerim boyunca en çok akademisyenlerden kırıldım; çünkü içlerinde ayrık otları diyebileceğim insanlar vardı. ‘En aptal insan, motosiklete binendir, ondan daha aptalı motosikletin arkasına oturup gidendir,’ derler. Bunu yanında bana göre; en aptal insan, karşısındakini aptal olduğunu varsayan insandır. Süreç içinde öyle insanlar tanıdım ki; akademisyen olacak bilgiye ve edebe sahipti. Öyle insanlar tanıdım ki; sadece kendi kendilerine çok bildiğini sanıyorlardı ama gerçekte zihinleri koftu.