Afitap Ne Renkti

Açıklama

Bazen hepimiz hayatin kalabaligindan sikilip yalnizligimiza, zihnimizin kuytu köselerine saklanmis anilarimiza siginip kendi dünyalarimiza çekiliriz, susariz, aglariz veya maskeler takip kendimizi saklariz. Hayatin karmasasi, bitmez tükenmez derdiyle bogusmaya çalisirken gökyüzünü çamurla sivariz, kendimizi karanliga ve kasvete birakiriz. Çogunlukla bunun farkina varamayiz, gökyüzüne sivadigimiz çamurdan bazen günes sizar ve o günesin isigina umut baglayip tutunuruz. Artik en kiymetlimiz gökyüzündeki çatlaklardan sizan günesin altin saçlaridir. Ölümler, kavgalar, kirginliklar ve dogruyu yalandan ayirt edemedigimiz dünyada çatlaklardan sizan günes bize yasadigimizi hissettirir. En büyük korkumuz da bir gün çatlaklarin kapanmasi ve günesi tekrar göremeyecek olmamiz olur. Ben sizlere benim küçük çamurla sivanmis dünyamin çatlaklarindan sizan günesi anlatmaya çalistim. Kalemimin yettigi yere kadar her misra, her cümle ona duydugum sevgiyi, özlemi ve hasreti anlatiyor. Hiç bahari görmeyen güz bahçeme bahari getiren, lakin yoklugunda sonbahardan baska geriye hiçbir sey birakmayan günesimi kalemimin kâgitla olan dansinda, misralara saklanmis anilarimda, her satirimda akan gözyasimla dile getiriyorum. Günesi andigim bu gönül aynami sizlerin yüreklerine ve gözlerine sunuyorum.