Adalet Komşumuzun Kızı Değildi

Açıklama

Anilarimi yazmaya kendimi zorunlu hissettim. Zira oldum olasi, bir seyler yasamis insanlara yazmalarini önermistim. Ne yazik ki, toplumumuz “Ani” yazma aliskanligini henüz tam olarak benimseyemedi.
Oysa bu kültürün gelismesi, tarihçilerimizi resmi belgelere bagimli kalmaktan kurtaracak, bir ulusun gerçek tarihini yazmada büyük kolaylik saglayacaktir.
Bu türün en zayif tarafi yazarini ön plana çikarmasidir. Esasen bu da, “isin dogasi” geregidir. Ani sahibi ne denli objektif olursa olsun, bu zafiyet belli oranda hep vardir. Bir de günlük tutulmamissa, yanilgi payinin büyük olmasi.
Ben de günlük tutmayanlardanim. O nedenle yanilgilarim olmustur, mutlaka olmustur. Ama belirtmeliyim ki, yasanmis önemli olaylarin özetini zamaninda kaydettim ve önemli gördügüm konusmalari bire bir not ettim. Bir de bunlara iliskin resmi belgelerden ve gazete kupürlerinden bir arsiv olusturdum.
“Kendini övmüs” tenkidinden kurtulmak için zaman zaman alçakgönüllülük göstermeye çalistimsa da, Muhsin Ertugrul’un sözünü de gözden irak tutmadim. O öyle der; “Fazla tevazu göstermeyin. Inanirlar”. Bir baska sözü de begenirim; “Tevazuun asirisi, gururun arka kapisindan girmektir”.
Bu ikisinin ortasini bulmaya çalistim. Ayrica, “Ön plana çikiyorum” endisesiyle, bazi yerlerden kendimi dislasaydim, gerçegi sizinle tam paylasmamis olacaktim.
Kitapta sik tekrarlar göreceksiniz; “Buna kargalar bile güler” gibi. Amacim kitabi atlayarak okuyanlara, okuduklari bölümün mesajini verebilmeye yöneliktir. Belki de, kelime ve deyim yetersizligi.